อยากทำบุญ ทำไงอ่ะ ???

โอหนอเราจะพึงทำเหตุอะไรที่เป็นกุศลดีหนอ?....
ในบรรดาบุญทั้งหลายในโลกนี้นั้น มีอยู่ด้วยกัน ๑๐ อย่าง ไม่มีมากกว่านี้แล้ว เรียกว่าบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ ประการ...

ก่อนหน้านี้ เรามักจะคิดว่า เราไม่ค่อยมีเวลา ไม่ค่อยมีโอกาสทำบุญเลย นานๆจึงจะได้ไป เพราะเราต้องทำงานไม่ค่อยมีเวลาทำกุศล...ฯลฯ
เพราะเหตุใด?

ก็เพราะว่า เราคิดเอาเองว่าบุญนั้น ต้องทำกับพระ ไปวัดเท่านั้น...นี้เป็นเรื่องน่าเสียดาย สมควรอย่างยิ่งที่เราทั้งหลายจะต้องศึกษา ทำความเข้าใจเรื่องบุญทั้งหลายให้ดี...จะได้ทำเป็น ทำถูกต้องด้วย ไม่เผลอไปทำบาปโดยคิดว่าเป็นบุญ...

เริ่มจาก
๑. ทาน...ทานนี้คือการให้ การสละ บริจาค..โดยมีวัตถุทานก็ได้ไม่มีก็ได้ เช่น การให้ธรรมะ ให้ปัญญา นี้ก็เรียกว่าเป็นธรรมทาน.
การให้นั้นต้องมีบุคคลรับ จะเป็นพระก็ได้ เป็นฆราวาส เป็นคนรวยคนจน คนมีศีลไม่ศีล หรือแม้แต่สัตว์เดรัจฉานก็ได้..ทั้งนี้ บุคคลผู้เป็นผู้รับนั้น หากเป็นคนดี มีคุณธรรมมากๆ อานิสงส์แห่งทานก็ยิ่งตามไปด้วย...
ดังนั้นเราทำได้ทุกวัน ให้ในสิ่งที่ไม่ใช่วัตถุทานก็ได้ ให้น้ำใจเอื้อเฟื้อ ให้ใบหน้าแย้มยิ้ม ให้หูรับฟัง ให้ขนมนมเนยเพื่อนฝูงที่ทำงาน ซื้อขนม อาหารให้พ่อให้แม่ เป็นต้น... ทานก็เกิดได้ทุกๆวัน...

๒. ศีล การสมาทานศีลขณะสวดมนต์ไหว้พระ ก็ชื่อว่า ศีล เป็นศีลที่เกิดจากเจตนาสมาทานที่จะงดเว้น นี้ก็เป็นศีล เราทำได้ทุกวันนี่ ไม่ต้องใช้ปัจจัยด้วยซ้ำ
เห็นไหม ทำได้ทุกวันเลย บุญนี้ก็เกิดได้ทุกวัน..เวลาเราเจอะเจออะไรที่ควรเว้น เราก็เว้น เพราะรู้ว่าไม่ดี นี้ก็เป็นศีล..เรียกวิรัตศีล คือศีลที่เกิดจากการเว้นเฉพาะหน้า ชื่อว่า เป็นศีลที่มีกำลัง เช่น เพื่อนชวนกินเหล้า เรางด ก็ชื่อว่าศีล..เพื่อนชวนไปเที่ยวกับว่าที่"กิ๊ก" เราก็งดเว้น ละขาด ก็ชื่อว่าศีล..เราอยากจะด่า อยากนินทา อยากส่อเสียด เราก็เว้นเพราะรู้ว่าไม่ดี ก็ชื่อว่าศีล..เห็นไหม มีเกิดได้ทุกวันเลย...

๓. ภาวนา อย่างง่ายๆ ก็สวดมนต์ไหว้พระก็จัดว่าเป็นภาวนากุศล ทำได้ทุกวันนี่... เพื่อกุศลแห่งปัญญาเจริญให้ยิ่งๆขึ้น ทำได้ง่ายๆทุกวันไม่ใช่หรือ

๔.อปจายนะ คือความ อ่อนน้อม นอบน้อมล่ะ ทำได้ทุกวันเลย เราก็เจอผู้หลักผู้ใหญ่ เราก็ยกมือกราบไหว้ กุศลนี้ก็เกิดแล้ว คนเดินทางเห็นภาพในหลวง พระราชินีตามมุมถนนที่ทางการจัดไว้ ก็ทำกุศลนี้เลยค่ะ ยกมือไหว้ท่าน นึกถึงคุณของท่าน ความอ่อนน้อมก็เกิดได้ทันทีใช่ไหม ไหว้พ่อไหว้แม่กุศลนี้ก็เกิด ทำได้ทุกวันนี่

๕.เวยยาวัจจะ คือการช่วยเหลือการงานให้ลุล่วง ไม่ว่าจะเป็นการงานที่เราต้องทำ ไม่อู้งาน ไม่ผลัดวันประกันพรุ่ง หรือเขามีการการกุศลอะไรๆ ช่วยได้ก็ช่วยเลย เป็นกุศลเวยยาวัจจะนี่ละ ทำได้ทุกวันเหมือนกัน..
๖. ปัตติทาน คือ การแผ่อุทิศส่วนบุญ ก็เกิดได้ทุกวัน เพราะเราทำบุญทุกวันทั้งวันด้วยซ้ำ ถ้าเข้าใจ หรือก่อนนอนสวดมนต์ระลึกถึงพระคุณของพระรัตนตรัยเราก็แผ่อุทิศไป บุญนี้ก็เกิดได้อีก ได้ทุกวันเลย

๗. ปัตตานุโมทนาล่ะ..โอโฮ..บุญนี้เกิดกะคนเดินทางทุกวัน เห็นใครทำความดีก็อนุโมทนาแล้ว คนเขาขับรถจอดให้คนเดินข้ามเราก็อนุโมทนา..ลูกน้องยกมือไหว้เรา เราก็อนุโมทนา ใครทำกุศลอะไรๆ เราก็อนุโมทนา..กลับมาบ้านเปิดทีวี เจอข่าวในหลวงพระราชินีกับพระราชกรณียกิจ เราก็เกิดจิตอนุโมทนา... เห็นผู้คนเข้าเว็บไซต์ เราก็อนุโมทนา เพราะรู้ว่าบุญกำลังเกิดแก่พวกเขาอยู่..บุญอย่างนี้เกิดได้เกือบตลอดวันเลย .. ใครเขาแผ่บุญให้เรา เราก็รับก็อนุโมทนา ไม่ยากเลยเห็นไหม

๘. ธรรมสวนะ คือ การฟังธรรมล่ะ อันนี้ เปิดเว็บอนุรักษ์ธรรม บุญนี้ก็เกิดแล้ว ง่ายไหมคะ...หรือไปฟังธรรมที่ไหนๆ บุญนี้ก็เกิด..ไม่ยากเลย

๙. ธรรมเทศนา คือการแสดงธรรม ให้ธรรมทาน คนเดินทางทำทุกวัน กับเว็บนี้ไงคะ ไม่รวมที่แสดงให้พนักงานฟังบ้าง ลูกๆบ้าง เพื่อนๆบ้าง ทำได้ตลอด..ท่านที่ไม่ได้ทำข้อนี้ก็ไม่เป็นไร เราแนะนำคนให้เกิดปัญญา แม้เล็กน้อย ก็ได้ชื่อว่าบุญเกิดแล้ว

๑๐. ทิฏฐุชุกรรม คือ การทำความเห็นให้ถูกตรง การเรียนพระอภิธรรม ศึกษาธรรมที่ถูกตรง ก็ชื่อว่าเป็นกุศลนี้ ก็ได้ชื่อว่า ทำทิฏฐุชุกรรมกุศลนะ เพราะเป็นไปเพื่อปัญญาสัมมาทิฏฐิ..
ดูเหมือนว่า ทั้ง ๑๐ ข้อนี้ เป็นบุญที่เกิดได้แสนง่ายในแต่ละวัน..หากรู้ หากเข้าใจ